Miesiąc listopad to szczególny miesiąc refleksji o ludzkim przemijaniu, o życiu człowieka i jego śmierci, o tym co jest ostatecznym przeznaczeniem człowieka. Szczególne znaczenie mają pierwsze dni miesiąca – 1 listopada Uroczystość wszystkich Świętych, 2 listopada Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych. W tym jest cała mądrość Kościoła, który odsłania najpierw perspektywę świętości, aby człowiek miał świadomość celu, do którego zmierza. Poznaniu czy przypomnieniu tej perspektywy przyporządkowana jest właśnie Uroczystość Wszystkich Świętych. Wielkość człowieka tkwi właśnie w tym, że potrafi sobie stawiać cele do realizacji, a nieraz dla ich zrealizowania potrzeba oddać życie (św. Maria Goretti). Czym jest świętość? – wyjaśnia nam św. Jan Paweł II – świętość to umiejętność naśladowania Chrystusa w Jego Miłości, w naszej codzienności. Święci w niebie, których wspomina Kościół w uroczystość wszystkich Świętych, kanonizowani i ci anonimowi, to właśnie ludzie którzy naśladowali Chrystusa w Jego Miłości. W zwyczajnej i szarej rzeczywistości, potrafili oni kochać Boga i bliźniego, tak jak Chrystus ukochał Ojca i nas wszystkich. Potrafili oni tak jak Chrystus oddać życie. My też jesteśmy powołani do świętości, do miary wielkości według pełni Chrystusa. Pomagają nam w tym święci orędownicy w niebie. Ich wspominanie wywołuje albo pomnaża w nas chęć przebywania w ich gronie oraz pragnienie, aby Chrystus, nasze życie, ukazał się tak jak im, również i nam, abyśmy i my ukazali się z Nim w chwale (Kazanie św. Bernarda).
